به گزارش مدیرسا خیلی از افرادی كه مبادرت به خرید یك خانه و یا ساختمان می كنند و شاید در نگاه نخست، ظاهر زیبای ساختمان آنان را جذب نماید اما چگونه اطمینان می یابند كه در باطن این خانه، از مصالح با كیفیت و مناسبی برای استقامت بنا، استفاده شده است.
شاید این سوال را بارها از خودتان پرسیدید و پاسخ آنرا دریافت نكردید اما به واقع، یكی از مهم ترین اصولی است كه باید یك خریدار در ابتدا نسبت به آن آگاهی لازم را كسب كند.
احسان شعبان زاده، دانشجوی دكتری سازه صنعتی نوشیروانی بابل و رئیس موسسه آموزش عالی خزر محمودآباد در گفتگو با ایسنا با اشاره به اینكه باید نظارت در مراحل ساخت یك پروژه به بهترین شكل ممكن و به صورت دوره ای از جانب نظام مهندسی صورت گیرد، اظهار نمود: این نظارت باید آنقدر به بهترین شكل ممكن صورت گیرد تا خریدار نسبت به خرید یك ساختمان بی كیفیت، مطمئن باشد.
وی با اشاره به اینكه خیلی از مصالح ساختمانی كه در اسكلت و مسائل زیربنایی ساختمان استفاده می شود، قابل دیدن نیست و راهی برای پایش آن وجود ندارد، اظهار داشت: اگر بر روی بتن و كیفیت آن حساسیت وجود نداشته باشد، راهی برای سنجش آن در آینده وجود ندارد و این امر مشكلاتی را بوجود می آورد.
این كارشناس عمران با اشاره به اینكه پنجره، پكیج و رادیاتور با وجود اهمیت، قابل دیدن است و می توان بر روی آن، آزمایش های مورد نیاز را انجام داد اما مصالح استفاده شده در اسكلت ساختمان قابل پایش نیست، خاطرنشان كرد: ناظر در پروژه های ساخت و ساز باید از ابتدا تا آخر در جریان مصالح استفاده شده در ساختمان و استقامت آن باشد و تایید و یا عدم تایید رعایت ضوابط مقررات نظام مهندسی و اداره مسكن بر عهده این فرد است.
شعبان زاده با اشاره به اینكه اگر ناظران بر مبنای تعهد كاری خود، در یك پروژه از ابتدا تا آخر حضور داشته باشند، مهر نظام مهندسی بر روی پروانه های صادر شده، سندی بر كیفیت این ساختمان خواهد بود، اظهار داشت: ماده ۱۰۰ شهرداری ها و دریافت جریمه به منظور صدور پروانه، یكی از اصلی ترین علل آگاهی نیافتن از كیفیت پروژه ساخته شده است؛ برخی افراد در شهرهای ساحلی، اراضی كشاورزی را با تغییر كاربری و بدون سند، به ساختمان و ویلا تبدیل می كنند و به علت اینكه سندی وجود ندارد، نمی توانند پروانه ساخت دریافت نمایند.
عضو هیئت علمی موسسه آموزش عالی خزر اضافه كرد: به علت نداشتن سند و پروانه ساخت، یك ساختمان، به صورت كامل بدون حضور مهندس ناظر، ایجاد می شود اما برای دریافت آخر كار، فرد سازنده به نظام مهندسی رجوع می كند و آنها باید این پروژه را تایید و یا رد كنند.
شعبان زاده اظهار داشت: متاسفانه یك ناظر، استقامت بنای پروژه ای را تایید می كند كه حتی یك روز در جریان ساخت آن قرار نداشت و در واقع جز دور زدن قانون مبحث دیگری صورت نمی گیرد.
وی با اشاره به اینكه اخلاق، حلقه مفقودی جامعه مهندسی است، خاطرنشان كرد: با وجود آنكه در دانشگاه درس های زیادی در مورد اخلاق و رعایت اقتصاد مهندسی تدریس می شود اما متاسفانه شركت ها و خیلی از مهندسان نسبت به این مورد پایبند نیستند و امضا زدن را كاری برای درآمدزایی خود می دانند. این در شرایطی است كه با امضازدن، نسبت به عواقب این پروژه متعهد می شوند و باید پاسخگو باشند.
شعبان زاده با اشاره به اینكه نهادهای نظارتی، بر روی این عملكرد، نظارت نمی كنند، اظهار داشت: بعضی از ناظران حتی آدرس پروژه تحت نظارت خویش را نمی دانند و در انتها یك ساخت و ساز، فرد ناظر، آدرس را از متقاضی می خواهد كه این امر جای تعجب دارد.
وی با اشاره به اینكه یك چالش بسیار جدی در این زمینه به دانشگاه ها بر می گردد و باید بتوانند نیروی كیفی و فعال تربیت كنند، خاطرنشان كرد: وقتی مهندسی در طول ساخت و ساز یك پروژه، از آن غافل می شود به این مفهوم است كه آن فرد، اعتماد به نفس كافی و سواد مطلوب را ندارد و پیمانكاران و می توانند به آسانی به آنها اطلاعات غلط بدهند.
