به گزارش مدیرسا استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به اینكه بحران كرونا مساله شاغلان كم درآمد، زنان، كارگران مهاجر و… را در همه كشورها پررنگ كرد و تزلزل در قراردادهای كاری شاغلان را شاهد بودیم اظهار داشت: همینطور شاهد بودیم كه عمده افرادی كه بیكار شدند افراد كم مهارت و كم درآمد بودند.
به گزارش مدیرسا به نقل از ایسنا، حسن طایی در سومین وبینار تخصصی «حمایت از بیمه شدگان بیکار شده سازمان تأمین اجتماعی در مواجهه با کرونا» که توسط موسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی برگزار گردید با اشاره به اینکه پیش از بحران سه میلیارد شاغل و ۲۰۰ میلیون فرد بیکار در جهان داشتیم اظهار نمود: اما پس از وقوع بحران کرونا، زندگی بیشتر از ۱۵ درصد از شاغلان تحت تأثیر قرار گرفت.
وی ادامه داد: به مرور به این ۱۵ درصد اضافه گردید و بیشتر از ۴۰۰ میلیون شغل از دست رفت، ۲۰۰ میلیون هم بیکار از قبل داشتیم و اگر بخواهیم مقایسه نماییم مشخص است که چه اتفاق مهمی افتاده؛ در کنار این سطح از صدمه دیدگی، مهمترین پیامد بحران کرونا در این عرصه، تغییر در اکوسیستم کسب و کارها بود.
استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به اینکه تغییر اساسی در اکوسیستم کسب و کارها رخ داد و ILO که شاهد چنین اتفاقاتی بود چهار اقدام سیاستی تعیین کرد اظهار نمود: نخستین سیاست، تحریک اقتصاد و بازار کار بود. اگر اقتصاد گرفتار رکود نمیشد بازار کار کمتر صدمه می دید. سیاست های انبساطی و تسهیل در امر سیاست گذاری در این محور مورد توجه قرار گرفت.
طایی اضافه کرد: سیاست دوم پشتیبانی از کسب و کارها بود. در خصوص اینکه تا جایی که می شود دولت ها کسب و کارها را حفظ و بنگاهها مقاومت کنند.
وی با اشاره به اینکه سومین اقدام محافظت کارگران در محل کار بود اظهار داشت: وقتی کارکنان به منزل می رفتند مسائل و مشکلات دیگری پیش می آمد. چهارمین اقدام تکیه بر گفت وگوهای اجتماعی بود. بحث سندیکاها و انجمن های کارگری در این محور بسیار جدی شد. ضریب پوشش سازمان های بیکاری تشکل ها بسیار مهم بود و دامنه شمول مقرری بگیران بیمه بیکاری اضافه گردید.
استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی افزود: دولت ها ذیل این چهارمحور اقداماتی را انجام دادند. اما کدام کشورها موفق بودند؟ دولت هایی موفق بودند که این هفت خصوصیت را داشتند؛ نخست اینکه سطح دانایی آنها بالا بود به این معنا که متوسط سال های تحصیلی افراد بالای ۲۵ سال بالاتر باشد. دوم سطح بهداشتی و سلامت جامعه، سوم سطح تولید و سرانه تولید بود. هرکشوری سرانه تولید بالاتری داشت موفقتر عمل کرد. چهارم ضریب جینی و توزیع درآمدها، پنجم اندازه دولت ها، ششم گویایی نظام اطلاع رسانی در بازارکار و هفتم سازوکار بیمه بیکاری بود.
منبع: modirsa.ir
