مدیرسا: مدیرسا تحلیل هزینه فایده کریدور شمال-جنوب نسبت به گذشته تغییر کرده است
خبرگزاری مهر؛ گروه اقتصاد- پیمان یزدانی، رییس جمهور روسیه و همتای ایرانی اش روز چهارشنبه بوسیله ارتباط ویدئویی بر امضای قرارداد تامین مالی و ساخت راه آهن رشت – آستارا به عنوان قسمتی از کریدور حمل و نقل بین المللی شمال – جنوب نظارت کردند.
راه آهن رشت-آستارا به عنوان یک حلقه مهم در این کریدور دیده می شود که هند، ایران، روسیه، و سایر کشورها را بوسیله راه آهن و دریا به یکدیگر متصل می کند، مسیری که بگفته بسیاری می تواند با کانال سوئز به عنوان یک مسیر تجاری بزرگ جهانی رقابت کند.
پوتین، رییس جمهور روسیه در جریان ارتباط تصویری روز چهارشنبه اظهار داشت: ۱۶۲ کیلومتر راه آهن در امتداد سواحل دریای خزر به اتصال بنادر روسیه در دریای بالتیک با بنادر ایران در اقیانوس هند و خلیج فارس کمک خواهد نمود.
همچنین ابراهیم رئیسی رییس جمهور ایران نیز این پروژه را گامی راهبردی توصیف کرد و اظهار داشت: بدون شک این توافق گامی مهم و راهبردی در جهت همکاری تهران و مسکو است.
در همین راستا خبرگزاری مهر گفتگویی را ” عدلان مارگویف”، پژوهشگر مؤسسه روابط بین الملل دولتی مسکو (دانشگاه MGIMO) داشته است که مشروح آن در زیر آمده است:
آیا این پروژه می تواند بر نظم تجاری جهان تأثیر بگذارد؟
اگر همه طرف های درگیر، خصوصاً ایران، روسیه و آذربایجان، نه فقط زیرساخت های فیزیکی در طول کریدور ایجاد کنند، بلکه شرایط را برای تدارکات سریع، روان، شفاف و قابل پیش بینی تضمین کنند، آن گاه کریدور شمال-جنوب می تواند منافع کافی را برای شرکتها در سراسر اوراسیا و آفریقا ایجاد کنند تا آنها برای پیشی گرفتن از کانال سوئز فعالی شوند. در حالیکه وقتی در مورد توسعه بالقوه کریدور صحبت می نماییم، باید متواضع باشیم، زمانی که انتظارات خودرا در مورد این که چقدر سریع می توانیم به جلو برویم و چه چیزهایی ممکنست در این راه برای تحقق وعده هایمان نیاز داشته باشیم تعیین نماییم.
به یاد دارید در جریان برجام، چه گذشت؟ ایران به درستی این طرح را به عنوان راهی برای تقویت اقتصاد و تامین رفاه ایرانیان پذیرفت. با این وجود، انتظارات عمومی در مورد این که دولت تا چه حد می تواند مشکلات ملی را حل کند بیش از اندازه بود. دو سال پیش از خروج ناعادلانه ایالات متحده از توافق برای دستیابی به آن چه مردم انتظار داشتند کافی نبود. مهمست که پویایی های مشابهی در کریدور شمال-جنوب رخ ندهد. ما باید به مردم در مورد چشم انداز و چالش های توسعه آن آموزش دهیم، ما باید در مورد هر دو صریح باشیم. سپس ممکنست از ناامیدی در مورد انتظارات برآورده نشده و بیش از اندازه بزرگ جلوگیری نماییم.
نقش ایران را در این پروژه چگونه می بینید؟
ایران گلوگاه این کریدور است. من نمی توانم اجرای مؤثر پروژه را بدون تعهد و تلاش کامل طرف ایرانی تصور کنم. وقتی همکاران ایرانی من از من می پرسند که روسیه از سال ۲۰۰۰ که هند، ایران و روسیه برای نخستین بار با توسعه کریدور موافقت کردند کجا بوده است، باید داستان طولانی تحریم ها را به یاد بیاورم که مانع مشارکت همه شرکت های خارجی در این پروژه شد: هیچ کدام از شرکتها ریسک نمی کردند در کریدوری سرمایه گذاری کنند که حداقل در پنج سال بازدهی آن تضمین نمی شد. اما حالا که خیلی از شرکت های روسی نیز تحت تحریم هستند، تحلیل هزینه و فایده تغییر کرده است. سرمایه گذاری اقتصادی در کریدورتوجیه اقتصادی، و حتی از منظرسیاسی هم منطقی تر است. امیدوار هستم ایران منابع خودرا نیز سرمایه گذاری کند تا یک کریدور کاملاً مؤثر بسازد، بدون این که فقط از روسیه و سایر کشورها انتظار داشته باشد. در این صورت، این کریدور خیلی زودتر برای ایران سودآور می شود و منابع بودجه ایران را متنوع می کند و تکیه آن به درآمدهای نفتی کاهش می دهد.
راه اندازی این کریدور چگونه می تواند بر تجارت و اقتصاد روسیه تأثیر بگذارد؟
کریدور شمال-جنوب به روسیه کمک می نماید تا زنجیره های تامین را بگونه ای تغییر دهد که این کشور را بهتر به کشورهای دوست متصل کند، به این مفهوم که لجستیک کمتر در معرض تحریم ها و سایر اقدامات خصمانه مقابل اقتصاد روسیه قرار می گیرد. این امر روابط اقتصادی و مشارکت روسیه در اقتصاد جهانی را تقویت خواهد نمود. اما به عنوان یک کارشناس روابط ایران و روسیه، من به همان اندازه در مورد چشم انداز تجارت دوجانبه ما که کریدور علاوه بر پتانسیل ترانزیتی ایجاد می کند، نظرم مثبت است. آن دسته از روس هایی که می خواهند با ایرانیان تجارت کنند، به طور معمول با دو مسئله روبرو هستند: نحوه ارسال کالا بین کشورها و نحوه بازگرداندن پولی که در ایران به دست می آورند. پیش از این که هر دو را حل نماییم، تصور این که چگونه تجارت را متنوع نماییم دشوار است: هم اکنون، بیش از ۷۰ درصد از حجم تجارت ۴.۶ میلیارد دلاری ما شامل کالاهای کشاورزی است. با زیرساخت های لجستیکی و بانکی مناسب، می توانیم این میزان را حداقل دو برابر نماییم و در انواع کالاهایی که به یکدیگر می فروشیم، تنوع بیشتری داشته باشیم.
این پروژه چگونه می تواند به ثبات و امنیت در منطقه کمک کند؟
رونق اقتصادی تمام عیار را در طول درگیری ها و جنگ ها نمی توان متصور بود. توسعه کریدور شمال-جنوب، علاوه بر این که کشورهای همسایه – آسیای جنوبی، غرب آسیا، قفقاز، آسیای مرکزی سودمند و منافع اقتصادی در بر داشته باشد، فراتر از آن ممکنست انگیزه درگیری در منطقه را کم کند. مانند تجارت نفت بوسیله تنگه هرمز، کمتر کشوری دوست دارد با وجود جو سیاسی و امنیتی داغ در امتداد این تنگه، این زنجیره تامین را مختل کند. در یکی دو دهه آینده، کریدور شمال-جنوب پتانسیل تبدیل شدن به مسیر باارزش دیگری برای تجارت بین المللی را دارد. و هم از نظر سیاسی و هم از نظر اقتصادی برای ایران خوب است که بخش مهم این مسیر از قلمرو آن می گذرد.
منبع: modirsa.ir
